Sessiz bir geminin batışında seyretmek seni
Gecenin kuytu yarısında, gecenin ıslığında, güneşin alevinde, rüzgârın gözlerinde,
Hayatın yağmur yağdıran perdesinde ve o yağmurun bana çiselemesinde, damla halinde düşerken yüzüme,
Karışırken gözlerimdeki yeniden doğuşa, eski bir mendille kurulamak seni
Ve de o gemideki bir yolcu olmak şimdi güverteden el sallayan
Her şeye , belki de sana..

Yüzmeyi bildiğim halde boğulmak var ya bu yolculukta
Hangi çırpınışında kaybolur ki insan??
Ben sana yakınken yutmamışım bu suları kaçışlarımda mı yakalanıcam diye sorular devralıyor düşüncelerimi
Öyle ya , kaybolan ellerim mi , görmeyen gözlerim mi isyan edecek??
Kalbimdeki tel örgüler mi parçalayacak çıkmak isteyenleri

Bir daha hangi yolculukta yara alır ki bu yürek
Güneşin batışını izlediğimiz hangi an kabuğu soyulur o yaraların,,

Yana yatmış bir geminin ayaktaki tek seferiyim ben

Ne isyanlar, ne kayboluşlar
Benim tek korkum benimle beraber senin de gömülmen o mavi derinliğe,
Tek korkum içimden bırakamazsam gülümseyişini batma anımda, gözlerini veremezsem ellerine, işte o zaman soğuk bir hayata götürmek seni

Ben dayanırım, ben atarım kendimi düşünmem ama kıyamadığım bir can var bu limanda
Emanet edemem ki seni diğer hiçbir yolcuya


Sessiz bir gemide kurtuluşu haykırıyor dudaklarım,
Ucunda limanı gemiye çıkartmak olasılığı kalınca umuda serpiliyor tüm tohumlar.

Bir karanlığın gölgesinde hiçbir çırpınış yaşatamadı bana bu kayboluşu..
Hiçbir gemi bu kadar kurtaramadı kendini batmaktan
Hiçbir ölüm bu kadar kıyısından geçemedi hayatın,
Ve sessizlik hiç bu kadar yağmur yağdırmamıştı gökyüzüne..


Gecenin perdeleri bu denli kapatırken gözlerimi, denizlerden gelen bir dalga
Dalgalarda ben,
Önümdeyse varmak üzere olduğum toprağım şimdi..

Sonrası mı??

Belirsizlik ayın arkasına sokulan, sonrasında ölümüm belki ama ardı yok bu gece
Karanlık bir sis var artık gözlerimde…