5
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1076
Okunma
kendinden
öte
biriydi
yanında duran...
nefesi
nar
elleri özlem
gözleri hayal...
gök kadar geniş bir bahçe..
ve
lal rengi cam..
öteki,
yazıyordu
durmadan
nefes almadan...
o,
siliyordu
aşkla örülmüş dizeleri...
ve
gök ekin kadar
uzak
dilden..
öte
olan
yanıyordu çoğalarak
ve
koşarken
nefes nefese
o
biliyordu
ötekinin durmadan
dinlenmeden koştuğu
kendisinde...
ve
bir kedi
camdan parlak gözlerini
karanlıkta
suya dikti...
su çoğalttı
ötekini
yosunlara
balıklara
çakıl taşlarına
eş kıldı
deniz kızı
beyaz köpükleri bırakıp
ılık kumlara uzandı..
öte
olan
sudaydı
kumdaydı
o
kumları
kazıyordu
elleriyle..
kaleler kuruyordu
tel örgülerle
çeviriyordu
yüreğindeki
rüzgarı
teslim etmemek için
yola...
23/05/2011
ödemiş
Cevap Yaz