önce saçlarımız dökülecek
sonra kara bulutlardan
ziyan yağmurları
tepemizde bir eşkıya sürüsü var
dağ taş yılan yurdu
zehirle yıkadık yüzümüzü
masum kıvrak ve serin öp
uyku senin ellerin

eski bir düzlemde gözlerin
inadına kalantor
çoğul acılarla geçiştiriliveren
nane ruhu kokusu içinde
yalnızlık travmaları zaman
bunca yıldızın ortasında
dönüp duruyorken
asıl sahibim şems benim

su bir masal buldu yolda
başını okşadı çocuğun
ay bir ustura ağzı gibi keskin
gölgesine sığındı hayatın
ama şimdi yorgunsan olsun
biraz daha uyu sen
sonra saçların daha da gür
yeniden ortaya çıksın

pencereden sarkan çocuk
nar ağacından bakan
annesinin kucağına düştü
içine kırıldı dili
eski yeni bütün kapıların
şifresini buldu ölümde aşkın
Tanrı bize baktı biz ona
önce o sustu sonra her şey

bilsem tanırdım bakınca
sakıncasını bütün kadınların
akla zarar öykülerde
demem o ki yıllarca seninle biz
bir ay söğüdünün altında
güvercin uçuran çocuklardık
tel örgü sınır taşı ya da
sanırım ölüm bizi ayıramaz