Tutamıyorum bu gece g/özyaşlarımı.
Senli hatıralar vuruyor, kanatırcasına kalbime.
Lal oldu dilim anne,
Konuşamıyorum.

Kaçıyor uykularım,
Mor bir mevsim gelince kentime.
Sen doluyorsun içime, açtıkça leylaklar
Her yer sen gibi kokuyor.
Seninle gülüp,
Seninle dertleşiyorum,
Yanımdaymışsın gibi kokluyorum.
Sen sardıkça beni buram buram,
Yokluğun nasıl da vuruyor, ağlıyorum anne.

Yine gece,
Takıyorum saçlarıma öksüzlüğümü
Bir kez daha asılıyor gözlerim,
İçimdeki boşluğa.
Gözyaşlarım titriyor anne
Parladıkça yıldızlar, içim üşüyor
Yıldız yıldız ellerime düşüyor.

Her Mor elbisemi giydiğimde geliveriyorsun aklıma
Mor çiçekleri seninle seviyorum anne.
Göğsünde hissediyorum başımı.
Her leylak dalında sanki, seni kokluyorum.

Kurur göz pınarlarım morun mevsiminde
Mor hüzünler damlar yüreğime
Bu mevsim senin mevsimin anne.
Ayrılığımın kapıyı çaldığı günün
Yıldönümü gelir aklıma.

Biliyor musun anne,
Bu mevsimde senin için leylakları toplayıp,
Ağırlardım onları yatağının başucunda.
Kokladıkça geceleri, onları,
Sanki senin koluna yaslardım da başımı,
Boşaltırdım senin omzuna gözyaşlarımı
Ferahlardı yüreğim nasılda bir anda.
Hayır anne
Hayır
İçimi gören gözlerin olmayınca,
Ben her sabah hasretle doluyorum.

Dayanamıyorum.

Senin olmadığın dünyamda,
Artık leylakları da ağırlamıyorum.
Anne Leylak sadece sana yakışırdı
İçimdeki acıları kimse bilmiyor.
Anlatamıyorum anne.
Kimseye anlatamıyorum.
Özlemimde yaşattığım,
Mor hüznün mevsimde
Sadece
Sadece öksüzlüğüme ağlıyorum