Bu yazdığım satırları,
Okursan bir gün.
Şöyle bir düşün…

Seni nasıl sevdiğimi.
Senin için nelerden vaz geçtiğimi.
Yoluna neleri feda ettiğimi.

Geriye döndürür gibi film şeridini,
Baştan seyret birdaha
Başından gör neleri kaybettiğini.

Söylerdim ya! ..hep sana,
Aklını başına topla diye.
Aklın sıra,
Sen haklıydın hep kendine göre.
Faydası olmaz kimsenin sana,
Birgün yere düştüğünde.

Sen beni ne sanmıştın ki; söyle.
Aşk bu kadar ucuzmuydu sende.
Sevgim bu kadar değersizmiydi?
Düşünmeden harcanacak kadar.

Ben seni gerçekten sevmiştim.
Hemde;
Düşünmeden,
Uğrunda ölecek kadar…

Neydi düşüncen,neydi ihtirasların.
Yalanmıydı akıttığın o gözyaşların.
Evet
Timsahın gözyaşları derler böylesine,
Desene sevmiştim seni işte öylesine.

Ama;
Bu oyunun galibi sen oldun sanma sakın
Pişman olacağın günler bilki çok yakın.
Başa dönmek isteyeceksin,
Pişman olup geriye.
Hasret kalacaksin,terk ettiğin o sevgiye.

Arayacaksın;
Benim gibi deliyi.
Özleyeceksin sana olan sevgimi.
Çınlayacak kulakların sabahlara dek,
Kapatamayacaksın o yalancı gözlerini.

Birgün;

Denk gelirde okursan,
Yazdığım bu satırları.
Dilerim anımsarsın,
Gömdüğün o hatıraları.

Canlansınlar bir ölü gibi,
Diz çöktürsünler önlerine.
Kahkahalar atsınlar,
Yaş düştükce gözlerine…

Erdinç Sert