YARE VARAYIM

Başından duman eksilmez şu karlı dağlar,
Gönlüm isyanlarda içim kan ağlar,
Her bir dert onulmaz yaramı dağlar,
Yol ver dağlar geçip yare varayım...

Dağ başına çökmüş duman gibiyim,
Gri,siyah bağlar yasta gibiyim,
Çaresiz ölümcül hasta gibiyim,
Yol ver dağlar geçip yare varayım..

Derdimi dökerim dağ,taş,kuşlara,
Döndüm viran olmuş bozuk bağlara,
Vurayım kendimi yüce dağlara,
Yol ver dağlar geçip yare varayım..

Ben istesem de yar beni ister mi bilmem,
Ben gibi yolları gözler mi bilmem,
Ben bende değilim kendimi bilmem,
Yol ver dağlar geçip yare varayım..

Ben bir gideyim de kovarsa kovsun,
Kovmak surda kalsın isterse vursun,
Bizi ayıranlar ateşte yansın,
Yol ver dağlar geçip yare varayım..

Bir insan kaç kere vurulur bilmem,
Yüreğim kan ağlar bir gün gülemem,
Sarılıpta yar koynunda yatamam,
Sen bas beni bağrına ey yüce dağlar...

Hüzün dolu bir yürek sesi okudum değerli kardeşimin sayfasından...Aslında dağlar değildir yollarımızı kapatan,dağlar gibi aşılması zor engelleri önümüze geren zalim kullardır.Hele buda evlat,yarse yara dahada derin derin kanar,kaldırmaz kaldıramaz olur yürek.Sabrın sonu selamettir diyeceğim ama,o zalimlerin sana da rahat vereceğini sanmıyorum.İşin allaha kaldı.Allah yar ve yardımcın olsun annem...

DERTLİ DAĞIM...!!!


Başı karlı yüce dağım,
Neden böyle dumanlısın.?
Hiç eksilmez karın senin,
Neden böyle bembeyazsın..?

Hep beyazdır başın senin,
Hiç bitmezmi kışın senin.?
Çok soğuk,üşüyormusun,?
Hiçmi sevmezmi,yarin seni..?

Uçurmuşsun huma kuşun,
Mahzunlaştı bak duruşun.
Niye çağlar gözyaşların,?
Benim gibi efkarlısın..?

Viran olmuş zirvelerin,
Kurumuş hep çiçeklerin.
Ötmez olmuş bülbüllerin,
Benim gibi lal olmuşsun..

Gel seninle dertleşelim,
Dertlerini hep dinlerim..
Bende bir sırdaş isterim.
Söylemem yada sırların..

İkimizde yaralıyız,
Efkarlıyız,sevdalıyız.
Hem ağlarız,hem söyleriz.
Benim gibi dertli dağım

Durak Yiğit
2010...KOCAELİ
http://www.edebiyatdefteri.com/siir/473694/yare-varayim.html