bugün güneş meleğimin gözleriyle kucaklıyor mutluluğu
ben her gün onun gözleriyle seviyorum bugünü


ağlıyor üşüyen çocukların çaresizliği uzaklarda
ve kıymet bilmeyi,nasırlı topraklara gömüyorlar
bense her gece,senin avuçlarından gündüzü ezberliyorum
öyle sıcacık ki ellerin
hiç üşümüyorum


içimde bir yerlerde ilk gülüşüme dokunuyor yüzün
yüzünde unuttuğum o masum çocukluk hüznüm
ben senin hep çocuğun
hiç büyümeyen çocuğun
ben sende hep, çok mutlu bir çocuğum


içimden dizeler d/okuyorum varlığına


içinle b/aktığında içime
gökyüzünde ve denizinde heceliyorum maviyi
karanlık yok sende,yok soğuk mevsimlerin acısı
öyle güzelsinki, ellerini döktüğünde saçlarıma
ve öyle güzelsinki, yıldızlar öptüğünde saçlarını


ölümlerinden kaçarak cesetlerine yaklaşıyorlar uzaklarda
sense bana yüreğimin sesini hatırlatıyorsun
işte kızım,yüreğin diyorsun, içime dokunup
tekrarlıyorum içimden, senin için
’işte annem,bendeki de senin yüreğin’


sen ağlayınca, dünya ağlıyor sanki içimde
çocukluğum salıncaktan düşüyor sesinin ninnisinde
sanki sen ağlayınca, üşüyor benim hüznüm
ve gülünce sen
cennet mi diyorum, cennet mi senin gülüşün


ellerine örüp adımı emek emek
içinde olmadığım duaya,açmıyorsun avuçlarını
içimin meleği olup
kanatlarında bulut beyazını anlatıyorsun içinden
hep çocuk kalıyorum, dizlerinde uyuyunca yüzüm
öyle bir uyku ki, karanlık çekiliyor gözlerimden


bir melek dokunuyor kalbime her gün
nurlu şiirler okunuyor meleğimin kirpiklerinden




Büşra Topbaşlı