5
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1512
Okunma

Bir şiirdin üstüme yağan
gecenin sesiyle ağıt gibi mırıldanan
sesizliğin sözleriyle resmettiğin şehirlere yığınaklar kurulurdu
barikatlar ayaklanma çağrısını redderdi gri’ce
kaleminden eskimişliklere davetiyeler yazılırdı
devrik cümlelerin manaları dağılırdı hece hece
saçlarındaki dalgalara vurulurdu kız güzelleri
sazın geceleri hece çalardı gönüllerden çağlayası
bir şehirdin ışıkları uzaklara akan
uzaklardan yanık sesli sevdalar sana akardı
hep kara bakardı gözlerindeki aklar
hüznüne maske takardın palyaço bilge
yalancı edebiyat saklardın her çizgiye
çizgiler neyse de hayatına aldığın tek renk griydi neticede
gerçi bu kumaştan çok fazla elbise çıkardı
sen renginin yalnızlığına saplanmasaydın
dahası sen küfrüne kanıp hayatları harcamasaydın
harcamasaydın hayatları küfrüne saplanan
çocukta gülerdi hem içten derinden
kara gözlerini çevreleyen polat gibi acıya rağmen
belki cümlelerde sevişseydik
kanamazdık böyle delice
08/05/2011
FİLİZŞAHİN
5.0
100% (5)