Akarda akar, kendi gönülerince
Yol ve izin düsturlarını da aramadan
İçine sindirmektir amacı, işi gücü de eğlence
Bencillikdir
Gurur ve kibir’i de, kişilerin üstündedir
Utmaktır, tek hedefi
Kendi çalar, kendi de oynar
Kimseleri de takmaz, bay veya bayan hanımefendi

Rahmine bakar da durur tüm hayat yollarının, bekler kendi doğurganlığını
Doyuramaz; içinde ki hırs ve gözünün açlığını
Şükür bile, kapısına istese de uğrayamaz
Tanıyamaz
Bir ehven yaşamdır bu hayat, Hakk’ın yolundan uzakta
Döner de durur; tüm geleceğini de mahveden, o tuzakta

Keşkeler, yırtarcasına boğazında düğümlenir
Dönmüştür artık, gözleri yuvalarından fırlarcasına
İstemler yer de bitirir, koşturmaktan nefesini
İşi gücü de hep dalavere, utmak hırsıyla
Evde ki değerlerini bile bilemez, ne durumda
Hem içten, hem dıştan, tükenir biter aslında
Midesi de patlarcasına

Vakit gelirde çatar erken, farkında olmadan
Saçlar ağarır, bel tutmaz, göz görmez durumda
Yinede doğru ne, eğri ne inkardadır inkârda
Zanneder ki, kendisi bırakmıştır kötülükleri
Bir birde; hayır kalmadı diye, onlar terk etmiştir onu aslında

Çeker alırlar tüm birikimi, hep etrafındakiler
Kimi hayâ
Kimi huya gider
İçinde hayır ve hasenat da hiç yoksa
Tüm beklentilerinin de üstünü, bir avuç toprak örter
Onca hayat; heyhatlar da, söner de gider…

Hakk’ın yolunun ışığı kalır gök yüzünde, tebessüm biter...







(03.05.2011)AZAP…