Git
hava cinayet gibi soğuk
yıldız kaydıran dileklerim üşüyor
suskunluğun duvarında titrek bir ışık
gecenin sessizliğini giyinmiş sözcükler
kilitliyor zamanı orta yerinden.

Ergenliğe yeni girmiş acılardayım farzet
düşlerin üzerini örtmüş ürkek bir çocuk
toprağına bırakılan karanfili bahar bilerek
konargöçer kırlangıç sevdaları içinde büyüten.

sen bana bakma
bir duvarın çivilenmiş fotoğrafında yaşıyorum say
ilk bakışta farkedilmeken vazgeçmiş
Avuçlarımda kına kokun kalsın
açsam sen döküleceksin
kapasam ömrüm.


Azad ettim düşlerimi bir bir
İzmir’in içi izansız çatılarından yukarı
dilimin ucunda anlatamadıklarım
yastığımda üvey uykular.
Körfezde bir vapurun keskin düdüğünde son bulmalı
rüyaların oltasına takılan ne varsa.
Artık git
düşlerimin seni düşlemeyeceği yere kadar git.


Mecali kalmadı kelimelerin peşin sıra koşmaktan
gözlerim ıslak ıslak acıyı anlatıyor
dudaklarımda esmer bir şarkı.
Öksüz çocuk bakışlarıyla dökülür
en güzel dizeler.
Ben şu sefil hayatı yazayım
sen uzaklardan baka baka ağla.
Gözlerimin sözlerini unutacağın yere kadar git.

Hüznü salayım ellerimle rüzgarlara
başımın üzerinde bir bulut ol
hemen yanımda bir gölge.
Gözlerim kırış kırış baksın geleceğe
_ama şaraba da değil midir tadını veren
üzümün yıllanmış bekleyişi_
Beklerim gönlümün sabahçı kahvelerinde
ama şimdi ne olur git.


2010
s.u