Bildiğim tüm doğrulara tezat bir nazende
Kükreyen kelimelerin kamçılı kadını
Bihuş eder onları teninde maskara
Ucubedir elinde uhrevi maymun tümceler
Kalemi kendinden büyük bir haspa!





Üretirde üretir uğraş ki çıkmazlarında dolanasın
Oku bakalım yazdıklarını da
Gizlerinin düğümlerinde kaybolasın
Kalem bile titrer saf tutar ön ilikler gerisinde
Öğrenecek ne kelimeler varmış gör işte
Bir harfe kırk yılsa kölelik zihinde
Ebediyete kadar esirsin o us’unun mavisinde!






Rakkas rayihalar demişim halt etmişim birde üstelik
Raks_ı Enderun rayihalar varmış daha görmedik
Ukalalığımdan değmemiş ayaklarım yere de bir haltım sanmışım
Ben şairsem cahilmişim okumuşundan bihaber aslanmışım
Nef_î fuzûli nefesinden üflemiş
El vermiş bu iris_i deryaya
Hüner_i maharetindendir tutkum bu haspaya
Bir de sadece uykularım yaşındadır
Bu yürüyebilen matruşka!





Bundan koyun postuna bürünmem, bundandır kesik nutkum
Ondan maruf_u mücrim kalemim yerle bir
Ondan yazdıklarına önüm ilikli
Haspa_i hünerindendir kalem_i tutkum...






Ten döngüsü güneş sızdırmaz efendiliğinden de
Bu sadeliği sıcaklığı nasıldır?
Göbek bağıyla bir kesmişler ben/liğini şair
Asıl bundandır o haslın nasılı
Ondan şımarmazmış işte, asaleti asılındanmış velhasılı...





Aykırı düşlerin sonbaharında cem etmiş dünyaya
Mihenk taşı beyazlığında masmavi bakıvermiş kâinata
Şair_i işaret olsun demişler
Tüm mavileri doldurmuşlar gözlerine
Bilmişler ki; bu bebecik çok isyan ettirecek dizeleri
Yakacak eritecek onları kar soğuğunda
Ondan demek ki KARDELEN demişler doğduğunda!..







ToprağınSesi





(yaşına rağmen, şiirlerine, maharetine, üslubuna sadeliğine ve bir o kadar da terbiyesine istinaden Kardelen Taner_ ünlemsiznida_ kardeşime naçizane ithaftır)




.