bu gün bir şiir yazmak geldi içimden ama ne mümkün
neye göre hükmü kesilmişti neydi cezası sevgimin
ben yazsam da siliniyor anılardan
kalemimden kan damlıyor sayfaya
ne duygu kalmış ne sevgi içim ruhsuz bedenim de
oysa sevgiyi yazmak isterdim mutlulukları da olmadı
gecelere mahkum yüreğim dinmeyen ağrılarım var
sevgin se benim için ölüm oldu sensizliğinde

kanlı göz yaşlarıyla ıslandı yüzüm
bu gün mü matemindeyim aşkın ve de üzgün

bu gün bir şiir yazmak geldi içimden ama ne mümkün
yazdıklarım bir şey ifade etmiyor sen gittin yüreğimden
hüznü yazmıyor kalemim o bile suskun
vurgun yemiş düşler matemimde gülüşün
sen vefasız sevgili asi rüzgarların estiği düşsün
ben se başım gözüm allaha emanet hayata küskün

neye göre kurban ettin sevdamızı neydi son hükmün
kıracağım kalemimi son olsun sözüm
gönlümde barındırdığım sevdamdın şimdi bedduam oldun
ben sana küskünüm

aşkın fermanıydı bu yakışırmıydı ölüm
oysa gün batımı gülüşünde mutluluğu bulmaktı
olmadı be olmadı yakışmadı sevdaya bu ölüm

nedametin gölgesinde de yazdığım bu şiirim hükümsüzdür
rahatsızlık verdiysem özür dilerim...