Ne acı varı yok ile ispata kalkışı insanın!
“Allah yokmuş!.”, “din afyonmuş!.” siz öyle sanın!
Zira görmek içinde olsa güneşe bakan göz kamaşır,
İşte çözmek istediğin bu sır da çözüldükçe dolaşır!

Allah vardır! Sakın şüphe etme varlığından;
Sanma her keşfini, her icadını uygarlığından..
Örnek mi istiyorsun? kanın, kemiğin, etin!
Bunların zerresini imal etsinde görelim medeniyetin..

Yok beşer, yok! hayal kurma bu çok imkansız;
Ayı fetheden füzen bile ne işe yarardı insansız!
Sen füzeyi yarattın, yarattığını san.. seni kim yarattı?
Neden dört veya altı değil de beş duyuyla donattı?

Göster fendini bir beş duyu yerleştir de füzene;
Sen hala nasıl şirk koşarsın bu ilahi düzene?
Başaramaz, ispat edemezsin de, karşı çıkmak ne haddine?
Hiç olmazsa Hakkı inkar etme, sövme bu kutsal dine!

Bu gün ilminde öyle yükseldin ki, göğe el değersin;
Lakin, bir gün yine de ecele boyun eğersin..
Ne çıkar? Bütün dünya nimetleri ayağına serilsin;
Eminim ki, inancın yoksa mutlu değil, insan değilsin!

09.05.1976 / Sinop


Mehmet YAŞ

Şair / Söz yazarı