üşüyen denizde balık
savrulan gökte kuş oldum bugün
bir de affına sığındığım ısıtmayan güneş
eylül senden fazla yaktı bilmiyorsun
mevsime düşman, sana buruk bir tat
içimde kalan yani, alınma hemen
sevgime inanmayan yar
kaç ki gözüm seni görmesin


sahte sözlere bulanmadan
kırk kat yalan söylemeden
kalbimi açtım, sana inandım
şimdi kimden ne duysam
inanmıyorum


içinde gezen sen, soluduğun mekân
sevdiğim memleket diye
İstanbul’u kanıma çektim yeterince
artık ne vapurda siren
ne bacasında duman arıyor gözlerim
uzaklara dayadım başımı
nemli camın buğusunda
adını yazıp unutmamak için ısrardayım
ne zaman çevirsem senden bir sayfa
için için kanıyor gözlerim
-gözyaşım belki kırmızı değil, yine de
renksiz can yakıyor bilesin -


yolda bekleyen kahır
içime sindiremediğim nefes
dilimden düşen şiirde
yoksun bu sefer, inanma yoksun
sana değil
seni anlattığım satır nerede
bana göster!


başını döndüren ayaz
sen seversin kışları sana yakın
bana uzak
şairsin diye değil, sevdiğimden yazıyorum
yüzünün ortasında eskiyen ben
dudağında unuttuğun adım
elbet yıllar sonra çalacak kapını
bakma böyle çığlık çığlığa ağladığıma
aşk çarpıyormuş öğrendim


silmişsin beni yine ezberinden sevgilim
ben şimdi ne yapsam yeridir!







2007/09/20. banukalyoncu


Fotoğraf: Bade Kalyoncu