Yıkılırız,sevildigimizi sanırız düşte
tüm kalbimizle severken,
yıkılırız..
Yıkılırız da kaçarak gizlemeye çalışırız
sevdigimizden bu acımızı,
yıkılırızda,yıkılmışlığımızı
bir tebessüm perdesiyle
gizlemeye çalışırız yüzümüzde,
yıkılırız da,yıkılmışlığımızın yükünü
masum gözyaşlarımıza yükleriz
hergün,her gece.
Yıkılırız,dökemedik diye içimizi
işte böyle sevdigimize,
hani çok isteriz ya konuşmak
susarken acıyla,
işte öyledir için yanarken
sevdiginin gözlerinden kaçmak,
ve öyledir ki gerçekten sevmeyen bilemez
o acının döktürdügü
gözyaşının sıcaklığını,
ve derinden yıkılırızda,
yıkılmışlığımızı bir kenara iterek
işte öylesine bir tebessümle
veda sözcügünü konduruveririz
dudaklarımıza..
Yıkılırız o gün ayrılık
hıçkırıklarıyla boğulurken,
gizlemeye çalışırız o ayrılığı
güçleştirmemek için,
ellerimiz kavuşamamanın acısını
içine sindiremezken,
yüregimiz gerçek sevgiyi tanıyordu
ayrılığa uzanan yollara
lanetler okurken,
gözlerimiz bir sevdanın ardından
için için ağlıyordu.
Dilimiz suskun içimizde ne
büyük fırtınalar kopuyordu,
sanırım o güne
o düşünmek dahi istemedigimiz
ayrılık gününe,
yenik düşecegiz canım sevgilim..
Ama üzülme bir tanem
yollarımız ayrılsa bile,
dudaklarımız titrese dahi o son
sözcügü söylerken,
unutma sevdigim gözlerini
gözlerime hapsettim,
çıkamazsın oradan,
yüregini,yüregimin
derinliklerine kilitledim kimse
söküp atamaz seni oradan
hiç kimse,evet hiç kimse..
Ve sakın üzülme sevgilim,
kavuşamasada ellerimiz,
göremesede birbirini gözlerimiz,
yüreginde bir sızı duyarsan
o an beni hatırla.
Unutma sevdigim bir benim
SENİ DELİ GİBİ SEVEN....


17/031988/Drağos/Kartal/İST.(((((Metin GÜRSOY))))..