Aşkı tanıyorum ben
Aç kalıdığım zaman
Sokak çöplerindeki ekmek kırıntılarında bulduğum hazdır
Bazen de sokak aralığından gözlerken mahallenin güzel kızını
Dönüp bana sende kimsin be dediğinde
Günlerce uykusuz gözlerin kızarıklığında oluşan görüntünün adıdır

Aşkı tanıyorum ben
İki büyüktür birden eşitsizliğini
Alt-üst eden döngüdür
Beyine vurulmuş mantıksız süngüdür

Aşkı tanıyorum ben
Umuda yolculuktur, her nereye gittiğini bilmesende
Esir alınmış her duygunun isyanının adıdır
Tren garında sevdiğinin yolunu gözlmektir çaresiz
Son tren, son vagon geldiğinde bile
Ya diğeriyle gelirse çelişkisiyle yaşamaktır

Aşkı tanıyorum ben
Çocuğun işsiz babaya
Hani bana bu akşam bisiklet alacaktın sorusuna
Babanın binlerce mazeret bulmasıdır



Aşkı tanıyorum ben
Töre yüzünden okuyamamaktır
Henüz ağzı süt kokarken annelik yapmaktır
Ve daha sonra büyük bir tevazuyla kaderimiz buymuş deyip
Celladından önce ipini çekmektir


Aşkı tanıyorum ben
Vuslata yapılan son seferin adıdır
Varış yeri kara toprak olan
Ardından güzel türkülerin söylendiği
Sonsuzluğun anahtarının gizlendiği sözdür
Aşkı tanıyorum ben…
A.KADİR ÜSTÜNDAĞ