En son,
Okuduğum hikâyelerde
Anıldı adın
Unutulmak hissinin verdiği elemlerde
Kaderimin kederli anlarını irdeleyen
Ayrılık rüzgârları kulağıma fısıldadı,
Hapis olmuş sensiz zindanlarda
Zincirlendi yüreğim
Boyun eğdi
Aşkın esir aldı bedenimi
Konuştu ve sustu
Bir kere bile olsa
Düşürdü kollarında zamanı
B/aktı sonsuzluğum yollarına...

Uzun yılar önce
Geldi bir adam önüme
Avuçlarıma dikilmiş umut yıldızları bıraktı
Kesik kesik çizilmiş,
Bir yüreğin beyaz bulutlarına kıvrıldı
Zamanım,
Gözlerim adamı izledi
Lanetlendi bedenim
Ağırlaştı kalbim,
Titredim adama
İçimde üşüdüm
Adam kendinde üşüdü...

/Dondu yaşamım,
Dondu hatıraların
Zaman dondu
Yalnızlığın dakikalarını sayıyordu o,
Durdur(a)madım/

Yalnızlığın içi hasta
Yalnızlığın zamanı vahim
Yalnızlığın geceleri karaydı
Bir yağmur yağdı
Islandı umutlarım
Islandı düşlerim
Sakladım yüzüme yüzünü
Kimse görmedi
Sen görmedin
Yavaş yavaş eridi sevdan
İçim b/ulandı

Gelmedin sen
Gelmedi aşkların

Kanadı gözlerim
Kanadı dudaklarımda gülüşün...

/bir sen yoktun/

22.04.11



(İlknur Karaca)