kalemim
bunca zamandır hep sevğiliye yazdı.
ondan nasıl umutlu olduğunu
yada isyanlarımı -ayrılıklarımı
bilmem kaç kalem bitirdim.
uğruna değer verdiklerimin?
kaç sayfa hiç hesaplamadımki.

bir gece anne oldum.
yavruma yazdım dize dize.

bir gece terk edilen sevgili
gülünü yıren bülbül misali

bir gece yalınız başı boş serseri
sevgiliyi arayıp bulamayan

bir gece döküldü duygularım
karşılıksız seviyormuşcasına kalemimden
mısra mısra oldu umutlarım

bir gece var olmayan sevğiliyi arıyordum.
ormanda...denizde... cölde...

bir gece bahar oldum
dört mevsim değişen ben
terk edildim isyan ettim varsaydığım hayat arkadaşıma.
yine bir gece meçhul sevgililer belirdi
özlem vardı hepsinden.
bu gece duygularım öylesine kabardıki...
ne gözümde sevgili... ne özlem..
ne ağlama... nede feryat etme var içimde.
BEN... olduğum için yazıyorum
AMA..kalemim bitmek üzere
bitmek üzere kış...
bıtmek üzere baharım....
hayatım sönmek üzere... :) 14,04,1983 Ankara