Bir yıldırım
Her yer ışık.
Koca bir elin içindeyim,
Dört bir yanım gülücük dolu;
Nasıl bir şey bu,
Sevgiyle atan iki kalp
Ve ben küçük bebek
Ellerimle onları öyle bir tutmuşum ki
Bırakmam,
Bırakmazlar bebeğim...

Sevgiyle yaratılan insanız
Ne çok severiz.
Neleri, neleri sevmedik ki
Bak şöyle bir kendine
Çevrene
Sevgiden hâlelerle
Kuşatılmış evrene.

El-Vedud Allah,
En çok seven
En çok sevilen
Bir Allah’ı en çok sev
Gerisini de sev ama;
Allah’lı bir sevgiyle bağlan
Şu gelip geçen dünyadan
Ebedi ahiret yurduna.

Unutma
Bir sevgiliye değil sevgin,
O yürek ki sevdikçe daha büyür
En büyüğü seven yürek, en büyüktür.

Aç aklını, kalbini
Tek bir çiçekle bahar olmaz ya
Sen bir çiçekle başla,
Oku,
Yaratan Rabbin adına;
Baharlar gelsin yanıbaşına.

Her şey şaşırır,
İnsana en çok kendi zulm eder.
Çöz seni bağlayan
Sarmaşık aşkı
Bil ki,
Aşk bir tutku
Tutuklar kara sevdaya düşeni.

Neden Ölümlü bir şeye
Bu kadar meyil vermek.
Ölümsüz Allah’ı sev ki,
O seni senden
Daha çok seviyor.
Bak inan,
Sen yokken sevdi ki
Var oldun;
Seni sevdi ki
Varlıkta can buldun;
Seni sevdi ki,
İnsan oldun.
Sen ki irade sahibi varlık
Seç en güzel yolu
Hayat dediğin bir seçim
Cennet ya da cehennem yolu.

Zehirli sevgi nedir can?
Bir şeyi olduğu yerden almak
Yani zülm etmek ona.
Ya değersizleştirmek, değerini bilmemek,
Ya da değerinden fazla önemsemek.

Dengeyi bozma
Dengeyi bilmezsen zaten yoktur.
Dengeyi veren,
Dengeli yaratan
Dengeli bir yol gösteren Allah;
Dengeli bir sevgi istiyor
De ki; hayatım ve ölümüm
Alemlerin Rabbi Allah için.

(Nisan 2011 İstanbul)