Anne ben düşüyorum…
Artık taşıyamıyor hiçbir yükü omuzlarım.
Ve ellerim…
Ellerim uyuşuyor,
Ellerim, ellerine uzanamıyor anne...
Yürüdüğüm yollar bitmiyor.
Dünya’nın çarkına çomak sokmuşlar,
Dünya vazgeçmiş dönmekten anne.
Zaman akmak bilmiyor…
Bu ses,
Bu ten, bu hayat benim değil anne.
Aynada ki bu çirkin yüz benim değil.
Beni benden çalıyorlar anne,
Beni senden çalıyorlar…


Anne, ben üşüyorum…
Ayaklarım buz kesiyor
Ve toprak…
Toprak çok soğuk anne…
Bahar inatla görevi devralmıyor kıştan,
Saçlarıma mevsimsiz karlar yağıyor
Ve Güneş benim sokağıma uğramıyor anne…
Soluğum ürkek bir kuşa can veriyor artık.
Kuş oluyorum anne.
Kuş olup uçuyorum avuçlarından…
Beni yeniyorlar anne,
Beni yeniyorlar…


Anne, ben ölüyorum…
Şehrin bütün duvarları üzerime yıkılıyor.
Bağırıyorum,
Ağlıyorum,
Sesimi duyan çıkmıyor anne…
Bir vakit namazında, buz gibi musallayı bile bana çok görüyorlar,
Beni diri diri gömüyorlar anne…
Işığımı çalıyorlar,
Toprak ışığımı çalıyor anne…
Gündüzler düşmanım
Geceler katilim olup,
Beni öldürüyorlar anne.
Beni öldürüyorlar…

Taha Yasin YÜZBAŞIOĞLU