olmaz deme sakın ey insan
görmeye gör ılık bir akşam üstü enfes bir çift göz
ruha düşer bir cemrede gözden kalbe doğru bir nakış
yıldız kadar parlak
güneş kadar sıcak
kaderin ağına takılırsın

eğer yanarsa bir ışık ahu gözde
.soğuk bir havada ısıtır ruhunu ilk cemre de
ne soba ararsın nede kararüfer,
aşk ocağın da pişersin
iliklerine kadar titrersin
olmaz deme ey insan

sevdaya tutulmaya gör
uykular bölünür seni terk eder geceler
sevdanın nöbetine tutulursun
beklersin baharı
kavuşmalar kalır sa vuslata
saatin yelkovanına bakarsın sık sık
zembelek dönmez aklını başına al ey insan

sevdaya tutulmaya gör
çok istersin her gün sokaktan geçsin
onu bekler iken
buhar tutmuş camı silersin
hayecan için de
beklersin manolya sokağında ey insan

sevdaya tutulmaya gör
ruhunda zerzele oluşur
elin ayağın dolaşır
dilin damagın tutulur
nabız atışın artar,
tepeden tırnağa kadar
anlarsın ki
aşık olmuşsun ey insan
İRFAN KÖKTEN