Papatya
İçim burulur bu kelimeyi duyunca...
Hep aklıma gelir o mahzun ses...
"Papatyalarını ömrüm boyunca saklayacağım babacım"

Sanal dünyada tanıdım o melek kızı.
Hiç yüz yüze görüşmesek de,
Baba-kız olduk kısa sürede...
O baba görmemiş,
Ben kız evlat hasretinde...
Zaman zaman derdi;
"Ne güzel olurmuş ’babacım’ diyebilmek"

Amansız bir hastalığın pençesindeymiş melek kızım.
Tedavi için gittiği ABD’den aramıştı bir gün.
Çok heyecanlıydı yavrum,
Rüyasında papatyalar vermişim kendisine.
Çok duygulanmış, çok mutlu olmuş.
Ben de çok mutlu oldum...
Yüreğime kazındı o sözler.
"Papatyalarını ömrüm boyunca saklayacağım babacım"

O saklayabildiği yere kadar sakladı belki,
Ama ben,
Kalbimin en güzel yerine kazıdım bu sözleri
"Papatyalarını ömrüm boyunca saklayacağım babacım"

Hep istedim rüyalarına girebilmek,
Dünyanın tüm papatyalarını verebilmek
Dahası gülleri, laleleri
Sevgilerimle suladığım...
Dünyanın tüm çiçeklerini verebilmek...

Rabbim kabul etseydi,
Canımı bile verirdim,
Kuş olup uçmasaydı...

Kadir Tozlu
05.07.2007