Utanmak Varsa Duygularında


Elime alet alıp ölçmedim, hiç bir kimsenin kafatasında.
Kalıplar yapıp resim çizmedim, vatandaşların yüz hatlarında.
Türk’üm diyenleri fazla sevdim, kabul ettim dostluk sofrasında.
Utansın! Kafatasçı diyenler, utanmak varsa duygularında.

Elimde gözlük sıra yapmadım, insanları renkler dünyasında.
Dilerine bakıp ayırmadan, kabul ettim Millet harmanında.
Türk’üm diyen insanımı sevdim, geçmişleri kimin umurunda.
Utansın! Bana ırkçı diyenler, utanmak varsa duygularında.

Beslemedim kan ile ruhumu, onurumla yaşadım Vatan’da.
Mazlumlara zulümler yapmadım, fark yoktu kimlikler arasında.
Türk’üm diyen gönülleri sevdim, kabul ettim paşa dergahında.
Utansın! Bize katil diyenler, utanmak varsa duygularında.

Çıkarlarım için kullanmadan, yaşadım dini Allah katında.
Kimliğimle hep gurur duydum, sahip çıktım Millet pazarında.
Türk’üm diyene elimi verdim, en çok da Müslüman olduğunda.
Utansın! Bana hakaret eden, utanma varsa duygularında.

Milliyetçiyim halkımı sevdim, yaşadıkça Vatan toprağında.
Ata’mızın gösterdiği yolda, Turan aydınlanır ufuklarda.
Güçlendikçe manevi dünyamız, Kur’anın nurlu ışıklarında.
Yerimiz he an hazır olmalı, Vatan şehitleri kervanında.
Utansın! Türk’e hakaret eden, utanmak varsa duygularında.

Mehmet Macit
17.04.2011