Hey can
Gördüm içinden kanayan yarayı
Kardan beyaz gönül erisin belli.
Beyaz beyaz lapa lapa yağ
Üstümde kirlenen bir sürü düşünce
Karla kapansın.
Yüreğimin kirlenen yerleri yıkansın,
Kar gibi düşüncenle.

Sen ey kar sevgisi
Bas yüreğimin üstüne
Lapa lapa karı
Soğusun
Yanan şirkin, günahın son alevleri.

Dertler insanı insan yapar
Derdi olmayana yanarım inan
Derdin varsa şükret, şükret
Karlar arasında uyuyan kardelen
Aç gönlümüzü doyur
Kar gibi temiz düşüncelerle.

Bu çırpınışlar bilirim neden
Bir kelebek kozasını yırtarken
Kanat vuruşları yapar her seferinde
Bir küçük koyuk, bir çatlak belirir
O dünyanın maddi düşüncesinde
Yarılır kalpsiz duygusuz olan kabuk.

Sevgiyi ne kuşatır,
Sevgi saklı kalmaz elbet
Kanatlanır yükselir.
Sen ki sevgiden sessiz
Ağır ağır işle gönlümüze
Kanat seslerin duyulsun şimdi
Yüreğimin çarpan sesiyle.

Kalma bu heyecan fırtınasında
Sevginin kaynağı nedir diye sordun mu kendine,
Şu koca dünya nasıl bir cazibeyle döner
Ya küçücük atomu tutan nedir
Elektronları bağlayan kendine.

Biz İnsanı sevgiden yarattık buyurdu Allah
Sevgiden bir hitaptır vahiy.
Şefkat elleriyle sarıyor insanı
O kör karanlık tuzaklardan alıp
Kendini kendine anlatıyor vahiy.

Haydi bak etrafına
Herşey bir amaç için var ya
İnsana hizmet eder her şey
Peki insanın varoluş amacı ney.

Yeryüzünün halifesi insan
İmar etmekle görevli
Allah’ı esmasıyla bilip
Kendine verilen akıl, kalp, vicdan hepsini
Yerli yerince kullanmalı insan.

Allah adına bakmazsa
Allah ile hayatı yön vermezse insan,
Kendi kazdığı o korku tünelinde
Kör bir karanlığa mahkum
Ne kadar beyaz olsada kar
Kar çürür
İnsan çürür.

(Nisan 2011 İstanbul)