O kadar etkilenmistiki gözlerine bakamiyordu cevap vermek istiyordu ama dudaklarindan bir kelime cikmiyordu.bakislarini yere kumlara cevirerek yalin ayakliriyla sahildeki sakin uykulu kum taneciklerini tekmeliyordu.
Yinemi ayni tesadüf! Yinemi Ayni senaryoyu yasayacakti acaba, hep ayni senaryoyu yasamak kaderimiydi
Nedenlerle gecen senelerini kaybettigi hayallerini, toparlamaya calisirken
Karsisina cikan bir hayalmiydi. Ama neden? Neden yine
Ayni tablo??
Bes sene önce ayni sahilde ayni ortamda, ayni bir günün sabahinda, rastlamisti büyük askina. Hic bitmeyecegine inandigi büyük askina, ama artik o günü hic hatirlamak istemiyordur.
Hatirlamamanin kuyusunda saklanirken, kabuslarin karanlik nefessiz bosluklarin icinde haps etmisti kendisini.
Büyük aski gideli cok olmustu, sayamadigi, hatta unuttugu uzun seneler gecmisti o günden bu güne.
Giderken hic bir ses seda vermeden, siyaha karismisti gölgesi. Sessiz esen bir rüzgar gibi akip gitmisti, belliki arkasina bile bakmamisti.
Kalbi ne kadar acisada unutamiyordu büyük askini. Nedenleri cözemesede, neden gittigini bilmesede, neden geri gelmedigini bilmesede unutamiyordu büyük askini.
Belki kirik belki hüzün belki aci dolu bekleyislerle kucak kucaga denizden kendisine büyük askini geri getirmesini her sabah ufuklara bakarak bekliyordu.
Hergün ayni bekleyis her gün ayni özleyis ama buruk duygular sariliyordu o kücücük yüregine.
Kirik dökük bir hayatin kapisinda beklemekteydi, iceri girmekten korkuyordu yüregi gögsüne sigmiyordu. Gögsündeki nefes cilgin bir dalga gibi inip cikiyordu, sanki her an patlacakmis gibi.
Uzun bir yolun baslangicinda korkudan kabuguna saklanan bir kaplumbaganin ruhu saklanmisti düsüncelerine. Ucsuz bucaksiz mavi denizen koskocaman karninda dev balinalar bile esleriyle mutluluk yasiyorlardi. Dev dalgalari dev vücutlariyla oksuyorlardi. Mutlulugun resmini denizin üstüne yaslanan kizil mehtaba ciziyorlardi.
Devami var.