ne kadar ağırdı bir zamanlar
ağırdan alırdı kendini mevsimler
şimdi ağrımış düşmüş gözden
pörsümüş tavı kurumuş bekası
infaza hazır ince belli dorutay
nasıl geçiyor zaman
iki mevsim öncesiydi
_on üç nisan_
büyüdükçe bırakmış gurur emmeyi
bir zamanlar içinden geldiği gibi savururdu
atmazdı içine ıslak heceleri...



ısmarlama ve değişik pozlar verirdi her güne
bazen çivisi çıkmış bahar bakardı, mahcup
bazen notalarını sallamayan asi ezgi
çoğu da badem açmış çisil yeşili
kıskandığında ise ’derhal katli vacip’
_ki; en çok onlar güzeldi_




aynı sabaha özlenmiş geceydi
aynı geceye susamış güneş
aynı heceye uzanmış dil
aynı esarete kuşanmış bilmeceydi
suyu aynı
aynı rüzgâra dalgalanmış
aynı suyla yıkanmış hasret
aynı suya yatmış iki hevesti
ondan ya adı asi nehirdi..




kaybetmeli en iyisi taşeron bir karanlık ziftinde
perçinlemeli deliksiz uykulara
acımadan, salkım saçak sermeli ateşlere
ama üzerine gittikçe
bırakmıyorsun ki peşimi
susmalı bu telaşe
üflemeli biri bu ateşi!

şimdi kısmalı gözleri
kapatmalı perdeleri
hiç ıslanmamış gibi!



toplamalı artık seni imgelerin dansından
çizmeli kiraz mevsimlerini takvimlerden
sökmeli seni alelacele yüzüme sinmiş o buğunun tandansından
erken mahsül hatıralar düşmeden
sıyırıp almalı buruk kahve tadından
ücra koyaklara defnetmeli izlerini
git kendinin ol artık!
ilgilenmiyormuş! çekmeli gözlükleri yüreğe
varsın da yokmuşsun gibi!
ağırdan, ağırdan...

..................................................


şimdi biraz daha yas/lamalı koruk ekşisine
ve biraz da zerk_i hüzün üzerine
yalgın sayhalarla boyamalı yine
kırmalı algın resimlerin belini
ılık bir duş ya da
ki; atsın üzerindeki eski terleri
ya da iki kadeh arasına sıkıştırmalı yine
şimdi kısmalı hecelerin sesini
hiç ihtiyaç yokmuş gibi!
unutulmuşsun gibi!..


’’ ağır yanımın dayanılmaz hafifliği’’ !..’





(...güneş çarpmasını da denedim yağmur bulantısını da... lodoso da bindirdim seni
karayelin tırısına da... tüm dönmeyen gemilere yazdırdım adını, tüm acil anonslara...
iyileştim! uzak ülkelere saldım zihni ısıran sıtma teleşlarımı...
biraz siren sesli çarpıntı kaldı, yalan yok! b i r/ a z! da bulantı içimde...)




ToprağınSesi