Konuşan dillere lânet bize düşmez, dilemem,
Su uyur, gün uyanır, sevdâyı nerden çağırır?
Kuşanır aşkı zamandan, özlemimden ne diler?
Bilemem ben, o umutlar bana nerden bağırır?
Niye yalnız bana çılgınca – Koşup gelsene! der?
Aranın Sevdâyı bulmak kime kısmet bilemem?..

Yükünün altına girmem, ezeceksin sanırım,
Uyuyan arzularından nasibim varsa eğer,
Sunarım kalbimi artık, yaşanan sevgiliye,
Beni gönlünde yıkarken, O ki, her şeyi değer,
Soramam, -Hangi umutlar, kuşanan sevgiliye?
Beni baştan çıkaran kahrını çoktan tanırım...

Tutuşan gülleri taktım, uyuyan gözlerine,
Susayan ruhuna, ‘bin can feda olsun!’ diyerek,
Yaşamak zevki kucaklar geçilen her rüyayı,
Bana gurbet acısından yeni bir gün ne gerek?
Unutulmuş heyecanlar kuşatırken sılayı,
Yeni bir dünyayı koysun yüreğimiz yerine!..


MUHSİN İLYAS SUBAŞI