Ellerimde kalan son melekte az önce düştü dünyaya.
Sen
Ben
Kanadı kırık düşler
Ve başımı döndürmeye telaşlı duman.

Kim kime yabancı kaldıysa
Kim kimin kanını daha çok içtiyse
Ve kim kimin bedenine hükmettiyse arsızca

Önemi yok,
Cehennem dediğin bedenimde gizli nasılsa…

Bu gece
Gözlerimin ağırlığını taşıyacak kadar büyük yeminler et
Hem de kelimelerin sarhoş zihnini iğfal ettiği o karanlık anlarda…

Köşeyi dön,
Elini kır geçmişin
Felaket tellallarının terkisine koy müjdelerini gizliden.
Ve usulca silin içinde ki ruhların yüzüne tuttuğu aynadan.

Bir tren garı bul kendine,
Varılacak bir menzil
Geride bırakacak bir aşk
Suya yazılacak bir söz,
Bir ölüm bul kendine,
Yaşamaya değecek bir umut…


Ya da yaklaş;
Gözlerimin kuytu karanlıklarında gizlenen gerçekliğe ulaş…
Seni hiç hayal edemeyeceğin bir aşk karşılayacak…

Dilsiz bırakılmış şehirlerin,
İğdiş edilmiş sevdalara yaktığı ağıtları duymanın imkânsızlığında

Seni;
Karalar bağlamış bir anne karşılayacak.


Nisan’2011 Aydın… Aylin…