Akşam mönüsü için,
Seçenekleri gözden geçirdim;
Kızartma yapmada karar kıldım.

Gelsin patatesler,patlıcanlar,
Kabaklar,biberler…..

Kızartma zararlı dediler;
Yağlar okside olduğu için.
Damar sertliği artar,
Kan şekeri yükselirmiş.
Ardından acıkma atakları….

Önemsemedim…
Lezzetçiydim ne de olsa.

Tencereme önce patatesleri dizdim;
Birlikte sokaktaki insanları….
Gülümsemekten aciz,
Etrafını görmeyen,
Beni fark etmeyen…

Kabaklarımı koyunca tencereye,
Yanlarına komşularımı.
Tatsızlar dedim,
Kabak gibi büyür,
Bakarsınız öylece…..

Sırada patlıcanlar
Ve iş arkadaşlarım…
Hasetlikten patlayacaksınız…
Telkin ,teşvik ,takdir,
Hepsinden uzaksınız.

Son olarak biberler,
Kaynanamın sözleri mi,
Biber mi acı deseniz,
Birinciliği kapanı anlarsınız.

Elim ,yüzüm, üstüm ,başım,
Yağ içinde kalmış,
Bir güzel yıkandım,
Temizlendim işte.

Ama bedenim isyan ediyor;
Kızartma hakikaten zararlıymış.
Ne yapmalı?
Uzun bir yürüyüşle,
Bedenimi de rahatlattım.

Ya kalbim?
Kızartmayla birlikte ,
Kızgın tavada kızarttıklarım,
Dokundu yüreğime…
Bir türlü temizleyemedim .
Ne yaparım, nereye giderim diye
Hayıflanırken,
Gözyaşlarım yetişti imdadıma.
Nefretin düşmanı gözyaşları…
Kalbim de temizlenmişti işte.