ADI SENSİZLİK !...

Hani su gibi akardı zaman,
Farkında olmadan geçip giderdi,
Geri gelmez di gidince,
Gelmeyen sen oldun, zamansa durdu bir tanem.

Sabah olunca güneş hem ısıtır,
Hem de aydınlatırmış her yanı,
Ben neden üşüyorum, neden karalıktayım
Neden? Yoksun, bak düşüyorum,
Korkuyorum karanlıktan.
Işığım kayboldu sen gideli bir tanem.

Bugün ne güneş güzel, nede hava,
Her yerde sis var, içim de acı.
Sebebini biliyorum.
Adı Sensizlik!....
Geçti günler, geçti gitti.
İçime yerleşen sancı dışında,
Bir volkan patlıyor yüreğimin derinliklerinde.
Biliyorsun değil mi?
Nasıl söneceğini?

Yapa yalnız kaldım sensizliğin koynunda.
Bir yetim gibi boynu bükük,
Anladım ki hayatta sen, Neşem de..
Yokluğun ölüm gibi soğuk,
İçim ürperiyor… Korkuyorum .
Peki ama Neden?
Dedim ya Adı sensizlik!

Bir gün daha kapandı gönlüm sensizliğe sessizce,
Yaşamakmış oysa bunun adı, hayat diyorlar.
Ya fırtınalar kopan yürekler ne der buna
Ne acısı dine, ne de durulur artık.
Gözlerin nerde?
Ellerin!...
Sen nerdesin ey beklenen sevgili,
Dokun tenime…
Yanan ateşimi söndür yüreğinde.
Kuruyan bir ağacım sensizlikte..
Damla damla akıver bedenime,
Hayat ol, Yaşam ol benimle,

Bu gün daha da yaralı yüreğim, kanıyor ..
Dindiremiyorum özlemini,
İsyanlarda tüm beden,
Ellerim tutmuyor, göremiyorum dünyayı,
Bahar gelmiş dört yana, ben duyamıyorum,
Bahar gelmiş diyorlar,
Bahar doğuş değimlidir?
Canın canana kavuşması değil mi?
Öyleyse ben neden kuruyorum..
Dedim ya adı sensizlik..