Alnın yol tutmaz çizgileri
Bir tarih yazgısıysa
Git gide derinleşir yaşam izleri
Sen nereye gidersen git
Kalp dediğin olmaz seferi
Dur oğul!
Birazdan gün düşer...
Kar, kış, kıyamet, kül kar altında, ne işin var yollarda... Hayat derinliğine sürdüğün şu aklın kör uykuları rüya da göstermez olmuş sana. Ayaz katresi gözlerini devirip umudun soğuyan ayaklarıyla, uzaklarına nasıl gideceksin?

/... /



Herkes aklında kaldığınca yaşar
Tekrarlarımda bilmediğim ne varsa unutmaya gidiyorum
Unuttuğum kadar hatırlamaya
Tekrar tekrar aynı o an/a
Gitmelerimin anlamı kalmadı artık
Gelmelerim ihtiyar
Uğurla sen, uğurla beni
Kış göç hazırlığını tamamlamış
Yarım bırakılmış bir şarabın nahoş tadıyla
Nisan’la bir olup yağmak istiyorum uzaklarda bir ayyaşın yanağına

Kimse bilmeyecek!
Bir söğüt yaprağından sana eğildiğimi
Eğilip uykulu gözlerini öptüğümü
Güneş doğmadan
Sessizce akacak nehrin suları
İçim taşacak
Eflake ser çekmiş gümüş sumrularla
Bir denizin koynuna usulca sızacağım
Çemberine oyalanmış kaya efkârıyla
Çarpıp darmadağın olacağım
Sahile olan özlemi mi dalgalarla yüzdürüp
Kumsalın denizle sevişme nakaratını
Çakıl taşlarında koşup tekrarlayacağım

Kolay olmadı...
Kaç rüzgâr yırtığı bulutu diktim göğe
Geceleri yağmur yağsın diye
Kaç nisana yamalandım
Aşklar ıslansın diye
Doyasıya ıslanmak ıslanmak
...Ve sırılsıklam kalmak
Yol almak...

Defalarca yine bulacağım kendimi
Kaybedildiğim gibi
Yüzümde sırıtan yaşlar olacak
Ben bir an olarak kalacağım
Öylece yaşlanacak zaman

Senin için de...