Bilirim hiç yaz gelmeyecek,
güneş penceremde hiç dans etmeyecek,
O bile yalandan açtı bugün, bak!
Sadece moral vermek için belki de,
az sonra bir bulutla, o da gidiverecek,
yaşımız hangi merdiven de olursa olsun.
Bir fecir karanlığı… duyguların esnediği.


İnançlarımız kaderimiz değil miydi
Mutluluk kardeşi ise acının,
ben de gardımı çektim,
Yalnızlığımızın gücünü fark ederek.
İşte elvedanın sıcak yüzü,
terazisi çıkık bir adalet,
Gözlerimde azraile benzer bir ölüm yorgunluğuyla,
hadi bana güle güle.


Kumlara mı yazıyorsun?
Tüm kum tanelerinin uçacağını, bile bile.
Yazdıklarını geç …ayak izlerim bile kalmayacak.
Kumsalında dolaştım ölümün
Ayak izlerimin silindiğini, göre göre.


Bak tüm güller siyah açmış,
yaprakları sanki kanat takmış
Bak! Güneş yalancıktan açmış,
sıcağı bulutları kucaklamış.
Bilirim, hiç yaz gelmeyecek… kışları hiç sevmesem de!


Gökyüzünde her şey bir tuhaf,
muamma bir suskunluk.
Hepsi bir ilahi düzen içinde.
Bir yağmur eksikti,
ne çabuk duydu da geldi.
Ağlasam az gelecekti,
şimdi tam oldu…hüzün bahçesi.


Ağlıyor musun sen de,
Sen miydin yağmur damlası?
Hep benimle kal bugün,
sakın gitme!
Şimdi kalırsam ah/ım yerlerde
Mutluluğun tohumları bayatmış işte!


Dalgalar bugün en iyi dostum
iç/im gibi, ara ara heybetleniyor
Ben sussam onlar ağlıyor,
Ben sussam onlar çağlıyor.
Bak!
Beyaz köpükleri, bana mı el sallıyor ?
İyi o zaman, hadi bana güle güle.
Zaten hiç yaz gelmeyecek.
Bu sene soğuk sulara düştü cemre.


Yaşayamadığım bu yaşamda
Pıhtılaşmış gözümdeki nem.
Gelirken çaldığım kapılar da kapandı yüzüme.
Arıların bile bal yapamadığı,
dost /düşman kaosundan gidiyorum
Zaten bilirdim ki hiç yaz gelmeyecek.
İyi o zaman,hadi bana güle güle.


Sen kalıyor musun kışın bekçisi?
Yazın kızı gitti bile.
Bari bir el sallasaydın…’’güleee …güle’’


[Şirin Kelebek]