Demişsin ki;
“Ayrılığın vurgununu yiyen dost dedik”
Senden gelmesin de ey sevgili…
Ayrılık vurgununa bir fiske yeter de artar bile.
Yeter ki senden gelmesin o ayrılık.

Demişsin ki;
"Eskiden daha mı güzeldi sevdalar?”
Ben eskilerden kalma tek yüreğim yâr!
Güzellikleri sakladım çıkınıma gelirken,
Sana vermek için.
Haydi, al.

Demişsin ki;
"Zaman değişmiş
Ne çok kıymet bilmeyen var”
Bilenlerdensin, dolunayım,
Haydi, doğ gecelerime.

Demişsin ki;
“Dostun hançerlenmiş yüreği
Yüreği tarumar yüreği yangın yeri
Aşktan yana ne varsa bildiği
Bilinmezlere döndürmüş zalim sevdiceği”
Zalimdi ama hiç sevdiceğim olamadı o…
Zulmüne iade ettim ve gitti, gelmemecesine.


Demişsin ki;
“Eskiden sevmeler böyle değildi
Temizdi, kıymet bilinirdi”
Eskiden sevmeler ölümüneydi can!
Kays ile gönül kardeşliğim ondandır.

Demişsin ki;
“Zaman nasıl bu kadar değişti”
Zamanın değiştiğini hiç görmedim ama
İnsanların nasıl değiştiğine çok tanık oldum,
Çok gördüm ellerinde kirli aşklarıyla
Pazarda dolananları can gülüm!

Demişsin ki;
“Baktım dostun yarası büyük”
Görmek herkese nasip olmaz o yarayı
Büyüklüğünü fark etmez herkes yürek sızım.

Yara senden
Yara senden
Can benden yara senden
İsterdim ben taşıyam
Olsaydı yara senden