“hicran
vuslatı vakfetmese de
yüreğim
yüreğinin ayak izlerinde cansızım ”

çorak coğrafyada düşen senli cümlelerim
vedaya mevzilemiş
namlularında kanattım özlem yanığı düşlerimi
hicrana yataklık eden bir eşkıya bürünüyor ruhun
kelimelerimin namlusunda ağlattım
içimdeki küçük kızı

hicran kör/ebe oynarken
yokluğunu anlatan intihar mektuplarımda
alfabedeki harfleri susturdum
sessizlikten pas tutmuş çığlıklarımda

aşk ölüm arasında tek kelime ne var ki cancağızım
tabutum beyaz duvaklı kağıda dökülen senli cümleler
gece karası gözlerinden siyah bir kefenim olacak cancağızım

segah makamında notalara yaslanıp
vuslat çiçekleri toplayan kadının
son deminde ruhum
ıslak gözyaşlarımı buğday tenli coğrafyada dökülürken
yeşeren yapraklar
avuç içlerimde kıvrılıp çığlık çığlığa soluyorlar
hicrana diz çöküp düşlerimi biat ediyorum
gece karası gözlerini önüme
getirip
getirip maviliğinle bana gülümsediğin hallerini anımsıyorum...
sümbül kokulu bulutlar
ne zaman
mavi halının gözyaşının valsini görsem

tabutum beyaz duvaklı kağıda dökülen senli cümleler
gece karası gözlerinden siyah bir kefenim olacak cancağızım
küçük bir kız kepenklerimi indirip
Azrail’in sütbeyaz kanatlarını içine sararken
alnına düşen soğuk çığlıklarımı örtüyorum

Biliyor o küçük kız
kirpiklerinden akan tuzlu nem
yazgısına vuslata kefaret ödüyordu
Ve geleceğini bilse
maviliğine sırtlanıp tuz basardı kanamalı gecelerinde

cancağızım!
bir gün olur da
bakışlarınla yıkadığın beyaz duvaklı kağıtlara yaslanıp
beni ararsan avuç içlerinde
bulamazsın
artık yok’um
hiçliğin koyununda
sözün bittiği yerde kalemim..................

gordion
07/04/2011