vurduğun yer kimsenin dokunamadığı yerdi
...sen ordan vurdun beni.
ben kapatmışken kapılarımı tüm sevgilere,
çıkageldin aniden...
bana şairim derdin...çocuk ruhlu şairim...
işte sen o çocuğu, içimdeki çocuğu vurdun!
sen ağlattın beni,kirlettin dokunulmazlığımı.

farkında olmadan fırlıyorum yerimden, her
taraf zifiri karanlık.
hafifçe ağlıyor bulutlar, döküyor çisil çisil
göz yaşlarını...ben yine mağlubum
gecelerde,gün ağartısında,kuşluk vaktinde...

hep derdin beni şiirlerinle tarif etsene
diye...
edemem etmek istemiyorum...
çünkü...
yakmak istemiyordum canını...
ben etmedim tarif ama hayalimdeki tarifin

gibi davranıp ağlattın beni.

...evet benim kavgam hayatla...hep ağlarım

ben, sen yanlış anlama.

..istiyorum yanıma’da kadim birdost,bir yaren,bir

sevgili...
...benim ;o; işte demiştinya...vurdukça

vurdun öldürdün içimdeki çocuk

gözyaşlarını.

’bu nasıl sevgi yar?


sen çekip gittin mutlumusun şimdi?
hele benim halimi bir görsen...gecemle

gündüzüm akıyor kendi ekseninde ama

tersine...
ben içimde büyütmüştüm çocuk ruhumu...

dokunamadı hiç kimse ona... çünkü

bilmiyordu kimse içimdeki çocuğu...sana

kandım, seni sevdim, sende beni ordan

vurdun...

artık kelimeler güdük kalıyor

tamamlayamıyorum...getiremiyorum

cümlelerin sonunu...dalıp gidiyorum kan

revan içinde kalmış içimdeki çocuk geliyor

gözlerimin önüne...


sanmaki yaptıkların kalır yanına...

yaşayacaksın sende benim gibi el

yordamıyla...ama çok geç kalmış

olacaksın...yumruklasanda kafanı

savursanda gücünün yettiğince

"keşkelerini"gökyüzüne... yok ettin, sende

yok olacaksın.

artık gitmek gerek...firari sevgilerden,astarı

kalmamış yüzlerden,verilmiş sözleri

utancından kızartan sevgililerden,yalanı

akide şekeri gibi dili üzerinde

eritenlerden,yüze yayılmış sahte

gülücüklerden,hoyrat beyinlerin çirkefinden

olabildiğince kaçmak gerek, gitmek gerek.


mahremime dokundun,kimsenin bilmediği

yerden vurdun beni sen...bu gördüğün

cismimi değil içimdeki çocuğu vurdun...

sevgi sözcüklerini mısralara döken

kalemimden,bembeyaz kağıda dökülen inci

gibi sözcüklerimden vurdun...bazen

gülümserdim ya... artık şiirlerimde

ağlıyor....