Tezgah başında,


İlhamla çoşan yürek pırıltısı aşk
kalpten namelere döküldü yazım
uyan güneş yeni gùnlerde yaşam yüreği
yanık yavrulara lazım .
Kurak toprakların beklediği
bir damla su
yağmurlarla özlenir
...şimşekler
denizlerde bir dalga çoşkusuna
sahilde içini döker yürekler ,
kanımca dosta kucak açmış
geçmişte doğanlar
bugünki sevdalar yürekten değil,
nakit çalışan ceplere aşıklar .
Her halini severim annemin
fedakarlık kokan sarılmaları
..yokmu
gizlediği en saklı gizlenmiş duygularını
yalnızlık denen ahşap bir sandık içinde saklamış
..yıllarca
ah annem ah !
Bir martı yanlızlığı çekiyorum
korkuyorum dokunsanız uçarım sanki
yolların döşemeli koltuklarında
ayaklarım yorgun düştü
..hayat.
Bir iç giyim tezgahında





yoğurdum mısralarımı
kurumuş dallarıma bakıp bir ah çektim
yaşadığım ortama
ezan sesleriydi durgunluğuma
tokat gibi geldi..
uyan gönlüm uyan!
tezgahıma gelen kalbi kırık aşıkların
hikayelerini dinlemek le geçiyor zamanım
saten yüzlü patronumdur
örnek aldığım dostluklar
bir gün daha bitti ...
tezgahlarımda yorgun hücrelerimi
..topladım
taş duvarların arasında
yolumu bulmaya çalışıyorum
memleketin kokusunu özlemişim
ne güzel toprak kokardı caddeler
çamurlu olsada
yağan yağmurlarda beton koltuklardan
daha iyiydi
yormuyordu bedenimi
tezgah başlarında yoğurdum
gençliğine doyamamış benliğimi


Ayşe caniberk
Gümüş kalpler