22
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
2937
Okunma
Taş kesilen yüreğin merhamet bilmesede
Düştüğüm bu hallere gülmek zorundamıydın.
Ben uğruna ağlayıp, göz yaşları dökerken
Sen ismimi aklından, silmek zorundamıydın...
Dudaklarım aşındı yar ismini anarken
Çöller bile kıskandı, ben sevdanla yanarken.
Yüreğimin yarası zaten her an kanarken
Birde hasret okuyla delmek zorundamıydın...
Bu gönlüm ki; her sabah, bir sene yaşlanıyor
Ne pişmanlık duyuyor, ne bir gün uslanıyor.
Gözyaşımla yastıklar, sırsıklam ıslanıyor
Her gece düşlerime gelmek zorundamıydın...
Kulhilmi/yim önüme, ördün kalın bir duvar
Anlamadım yüreğin neden hep beni kovar.
Madem büyük aşklara, beslediğin bir kin var
Bendeki bu sevdayı, bilmek zorundamıydın...
5.0
100% (17)