Ne uzun geçer bazen zaman
Gözlerinde gözlerini mıhlarsın
Bir kırpırtı, parıltı beklediğin an
Nasılda uzar
Sevgilim dediğinde
Gözlerinin içine baktığın zaman.

Öyle bir geçer ki evet dediğinde zaman,
Yer gök selam eder
Sözler dökülür gül kokulu,
Her şey sana güler
Çünkü sevgiyle karılmış
Bir an içindesin...
Öyle küçülür ki zaman
Saatler dakika sanki
Zaman su gibi geçer,
Farkına varamazsın.

Zaman, hastanın gece yüreğine
Demirden çapa,
Derin bir gecenin bağrına dalmış
Öyle ağır ki:
Üzerinde sanki koca bir dünya
asılı kalmış.
Ağırdan içi yanar
Sabah uzaklardan gelen ağır ağır yaklaşan
Bir hayalet
Ne geldiği belli ne geleceği.

Zaman öyle uzar ki bazen
Bitmez dersin bu bekleyiş.
Minik yavrun,
Okul kapısında görünür
Sen ki ne zamanı bilirsin
Ne onun bu kadar çabuk büyüğünü.

Zaman öyle geçer ki
Dün babam elimden tutmuştu dersin
Bu gün sen babanın elinden tutmuşsun
Ağır ağır çıkarken
Bakarsın babana
O küçülmüş
Sen büyümüşsün.

Zaman öyle geçer ki bazen
Koca bir bend yıkılır
Biriken onca büyük düşünce
Onca gerçek artık senin bildiğin gibi değildir.
Zaman durur şimdi
Kur’anı, Vahyi bulunca,
Ebedi bir zamana geçersin
Sen ki daha ölmeden ölümsüz olursun.

(Nisan 2011 İstanbul)