0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1216
Okunma
GURBETE YOLCULUK
Bir Nisan sabahında
Vardı bana yolculuk
Sarmışlar etrafımı
Ahbaplar çocuk çoluk.
Birikmişti bütün komşular
Tek tek başladı vedalaşmalar
Hüzünle aktı gözlerden yaşlar
Ben gurbete gider iken.
Uzaklaşınca perondan tren
Yavaş yavaş kayboldu gözden
Artık gidiyorum gurbetçiyim ben
Meçhule giden gurbet yolunda.
Aktı gözlerden damlalar
Kesildi sallanan mendiller
Yavrular gitme diye meler
Ben gurbete gider iken.
Başladı hüzünlü vedalaşmalar
Kesilmedi hiç ağlaşmalar
Döküldü gözlerden yaşlar
Ben gurbete gider iken.
Bir hüzün kaplar benliğimi
Düşünürüm geride kalanlarımı
Yazarım gurbetten selamlarımı
BAKARİ gurbette ölmezse eğer.
Yılmaz Bakar-01.04.2011-Almanya
5.0
100% (1)
