KEFENSİZ YATARIM ÇANAKKALE’DE


Zaman köprüsünden hayâlen geçtim,
Tüfekler çatarım Çanakkale’de.
Mehmetler içinde bir mekân seçtim,
Nöbetler tutarım Çanakkale’de.

Diploma ne gerek, artık okuldan,
Mektepten cepheye açılan yoldan.
İnayet Rahman’dan gayretse kuldan,
Şana şan katarım Çanakkale’de.

Neferlerin çoğu lisâna hâkim,
Öğretmen, mühendis, şair ve hekim.
Türkü, Kürdü, Lazı yanyana mukîm
Kefensiz yatarım Çanakkale’de.

Yıldırmadı ırkı, rengi, derisi,
Toplanıp gelirken haçlı sürüsü.
Ya şehit ya gazi hedef birisi,
Sanmayın yiterim Çanakkale’de.

Tarihler görmedi böylesi dehşet,
Namludan çıkanlar vahşet mi vahşet.
Niyazım Mevlaya; Firdevsi bahşet,
Canımı satarım Çanakkale’de.

Secdenin dışında eğilir mi baş?
Akif’in dilinde arslanlara eş!
Bir hilâl uğruna binlerce güneş,
Şafakta batarım Çanakkale’de.

Peygamber yolunda sağlam zeminim,
Sadakat menzilim, elest yeminim.
Hakk’ın va’dettiği günden eminim,
Kim demiş biterim Çanakkale’de.

Yere düşmeyecek tevhidî sancak,
Ya istiklâl ya da ölümdür ancak.
Gam değil yurdumda kalsa tek ocak,
Harlanır tüterim Çanakkale’de.

İhlâsla karılmış Alperen harcı,
Allah’a, vatana diyeti, borcu.
Dinin son kalesi, Türklüğün burcu,
Cihana yeterim Çanakkale’de.


Tevhidî Hüseyin KILBAŞ

Yahya Kemal’in Aziz İstanbul’undan sonra istanbul şiiri yazmak ne kadar zor ise, Akif’in Çanakkale Destanı’ndan sonra bir çanakkale şiir yazmak o nispetle zor.
O günkü duyguyu ne kadar yaşatabiliriz, ne kadar başarılı olabiliriz...
Takdirlerinize...