Devrik cümlelerimde vurulurken adın
Deviriyorum zamanı gecenin üstüne
Yüreğimde kopan isyanlara ağladım
Ben ruhumu sana teslim ederken
Hep gidişlerini ağırladım
Çekildi kanım senin şehrinden
Yürüdüm arkama baka baka
Umutlarımı kırık cam parçaları keserken
Yüreğime batırdığın kirpiklerinin gölgesinde
Kızıl şafak tutarken üşümüş ellerimi
Dizlerime vura vura
Yokluğuna ağladım

İbadet eder gibi dokunurken kelimelerine gözlerim
Yüreğimde atlılar koşardı
Acıları ardımda bırakıp işte sana geldim
Derken
Kavruk masallar düştü sol yanımdan
Korktum geçmişin acılarına sende dokunmaktan
Adanmış korkularımı savurdum cesaretinle
Bıraktım yüreğimi avuçlarına
Geçmişi uyuttum şiirler içerek kana kana

Bir an kendimi gördüğümü sandım sende
Bir aynaya bakar gibi baktım,
Şeffaf, iz bırakmadan narince
Dokundum yanacağımı bile bile ateşine

Ve gün geldi
Yenilmez dediğim iradem teslim ederken ruhunu şehrinde
Sen bir ayrılık isi sürdün yüzüme
Can evim düşerken senin falezlerinden
Şimdi şuursuzluğuma
Senin eşiğine gömdüğüm gururuma ağlıyorum

Parçalanmış ayna gibiyim
Kırıklarım dağıldı her yere
Her bir parçada sen
Toplamaya çalışıyorum
Ellerim kesiliyor
Akan kanımda bana bakan gözlerin
Karanlık bir bakış süzülüyor kanıma
Bir acı dağlıyor tenimi

Boğuyorsun beni bir damla kızıl gözyaşında
Habis duygularında şaşkındı bakışlarım
İçimdeki çocuğun parçalanmış bedeni
Tutup sana savuruyorum
Açtım artık gönül kafesimi
Uça bilirsin istediğin yere