0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2626
Okunma
Özüne dürer sırrını belli etmez bir şeyi.
Su üstünde nakış nakış eprimemiş düşleri.
Bir kement atar ki suya hayali ebrulanır.
Çözemez kendi attığı düğümleri münzevi.
Dem sükût demidir haza harfler sessiz sedasız.
Gönlündeki hare hare güzellikler nidasız.
Kırılırken aynalarda gölgelerin kalpleri .
Aynadaki münzevi kendi içine akar vedasız.
Yağmurlar sırrını döker kırk ikindi deminde.
Hayalleri emanettir hâlâ yedi eminde.
Karışır ıssız bir günde ayna sessizliğine.
Sökülür yürekte geni sükût eder münzevi.
Bir mihrap önünde büker boynunu mahzun yetim.
Onun sükutudur alayişe dem dem diyetim.
Sessiz bir yansıma mıdır sureti aynalara.
Sükûtundaki sırra vakıf olmaktır niyetim.
Ankara,28.03.2011 İ.K
