Yandı kavruldu sinem bin parça oldu kalbim
Kalmadı hiç takatim hicranla doldu kalbim

Yağdı koyu karanlık sonlandı umutlarım
Çığlığım göğü sardı kanlandı bulutlarım

Sinem hüzünle kaplı kimsesiz üşüyorum
Her gece hayalinden meçhule düşüyorum

Ne yol belli ne yönüm ne dün belli ne günüm
Bu kasvetli dünyaya geçmişimden sürgünüm

Kedere doydum Rabbim yağsa gönlüme yağmur
Hicranımla büyüyor beynimdeki habis ur

İç çekerken yüreğim nusretini sal erken
Gönül gam seferinde acılarla solarken

Nefes alayım desem fırsat vermiyor çilem
Varsın bu deli diye ansın beni elalem

Sensin elbet umudum yalnız Sen’de duruldum
N’olur kurtar Allah’ım artık benden yoruldum

Rabbim alma canımı benden razı olmadan
Aşkın kuşatsın beni masivayla dolmadan

Yalnız Sen sevsen yeter başka bir şey beklemem
Kendime gücüm yetse başka sevgi yüklemem

Murat CANBOLAT