Yalnızlık denilen şey bir hayat gibi kapındadır
Birden ruhun çölleşebilir,ufkun kararabilir.
Kaçışım bile sadece bir adımdır,
Yada dönüşümdür yarı yoldan kaçamadan KENDİME unutma.
Hayatımın her sayfası kederle karalanır
Bir hüzün defterine döner günler
Ve her sabah uyandığımda
Merhaba yalnızlık,merhaba hüzün diyerek başlarım hayata.
Fakat hayat bağışlamayacaktır beni
Üstelik günlüğüde yoktur hüznün
Hiç bir zaman tutulmayacaktır,eskilerdede kalmayacak
Serüvenlerimin,hayatın ve hüznün yorgun yeniği BEN
Yaşamak isterim duygularımı doya doya
Paylaşmak isterim hüznümü,yalnızlığımı
Anlaşılmazmıki bukadar derin olan duygularım
Yapayalnız coşkun yüreğimle tek başımayım.
Bir türlü bulamıyorum sorularımın cevaplarını
Bulduğum her cevapbaşka bir soru getiriyor ardından,
Ve yine yılların yorgun yeniği ben
Tekrar tekrar yenik düşüyorum hayata.
Çünkü esareti kader belledim
O günün getirdiklerine hep bir fazla ekledim
Bu yüzdendir yüreğimin taş,bakışımın bitkin oluşu
Ve bu yüzdendir bir yanımın sürekli hep boş duruşu
Ne yazıkki cesaretim tek kişilik benim
Yalnızca hayallerimde yaşıyorum ben pembe dünyaları
Her güneş doğuşunda ,hangi hüzün,hangi mızrap girecek diye bekliyorum bedenime
HAYAT,HÜZÜN VE YALNIZLIK
Sanki kardeşlerim gibiler hepsi
Hayatmı bana küskün benmi hayata
ANLAYAMADIM
Yoksa benmi çok şey bekliyorum hayattan..