’Yalnız imkânsızlığı mı anlatır bir bulut,
Yağmağa hazır bekliyorsa gökyüzünde..?’

Erdem Bayazıt

/ ey boşluk!
yoksa ağrı’mı duymuyor musun? /




teğelini sök artık gözlerinden, gözbebeklerimin ferinin
beni unut, sevdiğimi yok say, beni yok sandığın gibi!




varlığımla yaşayan sen!
ben olmasam ne hükmü kalacak sözlerinin?
sen kal-anın habercisi günleri doğurup muştularken içinde
gözlerimden yakalasan, gözbebeklerimden
sen de biliyorsun işte bildiğimi, o şarkıdaki gibi;
‘senden bana yar olmaz’ ver hadi müjdeyi!




dilim biraz çığlık, biraz lal
fesleğenler ve uyuşuk kaplumbağalar gibi
kim benim kadar gerçek ve ölümlü ki!
duy beni !
ey siyah ses!
duy beni, gör de incitme içimi!




ben seni bilmediğin o dilde seviyorum
bütün sevmeleri(mi) unut
içindeki boşluğa biraz daha yer aç
içinde bir delik var
oradan düşüyorum tut beni..
köşelerine çarpıyorum ve beynim zonkluyor




ellerim tamam da gözlerim de titriyor
senin ateşin gözlerimi yakıyor
har’ın tütüyor kirpik uçlarımda
üstü kapalı cümleler yoruyor beni
o dil’i bilmiyorum!
ve benim bildiğim ‘o’ dil’i de sen bilmiyorsun
öğretemedim sana sessizliğin çığlık sesli harflerini




köprülerimi yıkma! talan ediliyorum
yağmalama artık sükunetimin bağnaz harflerini
replikleri unut, suflelerin de senin olsun
yeni bir senaryo uydur
biraz figüran, biraz dublör olmak istiyorum




fulya/mart2011