1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
973
Okunma
Güneş tutulması sessizliği yaşarken zaman
Bir ışık huzmesi usulca aralana buluttan
Yaşamın yaşanmamış anına düşüveren
Kırılıp can’a yansıyan, canda çoğalan
Ben’in Sen olması, boşun dolması
Güneşin dünyayla barışması,
Ateşin yanması, suyun kaynaması…
Yağmurun yağması, toprağın kanması
Kırların yeşermesi, yeşilin renge yürümesi
Kan kırmızısı güller…
Mor menekşeler…
Sarı lâleler…
Yer gök SEN.
Sıra sıra dağlar, arkası; siyah bulut kümesi
Birkaç damla ab-ı hayat sarı lâlenin hasreti
Çarkın dönmesi; mahcup çocuk yüzü, yolun ortası
Baharın geldiği toprağa yazgısı
Gitmekle kalmak arası sancısı; acılı kuş sesi
Gülkurusu gün batımı; ansızın güz dökümü,
Küskün ağlamaklı mor menekşe; akşam üstü,
Ân’ın yalancısı; yalancı baharımsı,
Vakit gece yarısı, cama vuran ay ışığı.
MEHLİKA
Şiirin sahibi
Cevap Yaz