Islak ikindilerde gökkuşağı bağlardın boynuna
ağlayan asma dallarında koruk üzümler tuzlardın
mahalle bakkalından alınmış renkli şekerler yerdin
gözlerden uzak…gizli / saklı
tadına doyamazdın..



Harçlıklarla alınan resimli romanlarda
kendi hikayeni yazardın:
iyi çocuk, kötü adam,
peri padişahının kızı ,beyaz atlı prens
yalnız oyunlar kurardın kartondan/tahtadan/taşlardan
kitaplardan çıkagelirdi Polyanna, Keloğlan
Alice harikalar diyarından,Nemeçek Pal sokağı’ndan



Velesbit tekerinde dünya ile beraber başın da dönerdi
uzanıp çayırlara gökyüzünde yıldızlara mektuplar yazardın
dondurma, elma şekeri,toz leblebi kandırmazdı da
Ankara gazozu isterdi gönlün
İllaha…



Misketlerde ışıldardı umutların,geleceğin..
bilmezdin birgün kiminle ayrılacak yolun,
birleşecek kaderin
çocuk çehrende okyanus olup gülüşlerin
istiridye içinde inciye benzerdi yüreğin.




Harun ÖZMEN