Önce
Şaka tadında kavgalar
Sonra
Ardında bir şehri küstüren gidişler yaşandı
Yapa yalnız bırakıldım
O yoktu
Ben yoktum
Biz yoktuk
3. şahıslar vardı


Parçalarımı ç/alıp giderken
Bende
Ben dahil
Hiç kimse yoktu



Amma velakin
Bir piyondu o
Çığlıkları mesken tutmuş bir piyon

Ve
Hiçbir zaman anlamadı neden gece gündüz yazdığımı
Ne sebepten sayfalarca yazıldığını..
Oysa
Şiirler tutunamayanların yokluğu/yolluğuydu.


Şimdi
Çocukluktan aşina bir yüzün kaybını yasıyorum
Gitgide görmekten yoksun olduğum
Parolasını hatırlamakta zorlandığım..

Ve
Büyüdükçe buluyorum aradaki farkı

Çocuktum uyutuldum
Şeker verdi kandım
Hepsi buydu
Bundan ibaretti




Artık
Telefonlar da çalmıyor zaten
Zarfların içi boş
Kapıyı çalan yok
Bekleyenim yok
Vedalaşmaktan bitap düştüklerim var


Şimdi gitmek zamanı




*//Özge UZUNCULAR