üstüme çökmüş bir akşamın kızıllığında uğradım
gözlerinin maviliğine
enginliğinden korktuğum gözlerinin
avuçlarına bıraktım kırmızılığımı
"Yâr" dedikçe , maviliğine bulandım
ruhum;
birkaç dakika yanında olmanın umut ummanlığındayken
özlem yanığı kalemim
yürek yangınlarımı söndüremiyor
kaç gün sesinin renginden düşecek harfleri dilime doladım
yavaşça ben sen oldum.
ıssız kaldırımlara sen diye koşarken,
sesinden yoksun düştü içimdeki Şems
yandı içimdeki dar-ı acunum
daraldı İstanbul’um

meğer sen bana ben kadar yakınmışsın be yâr
yabancı dursa bile gözlerin gözlerime
şimdiye kadar dudak kenarlarından kovulmadı kırmızılığım.
beyninde sessizce büyümeye devam ediyorum
kim bilir birkaç gün sonra öleceğim dudaklarında
ölmek dedim de;
ben senin yüreğinde kaç gün yaşabileceğim cancağızım ?

şimdi diz çöktüm hicranın kara şövalyelerine
bir denizin maviliğini bekliyorum
benim hiç denizim olmadı buğday coğrafyasında.
kim bilir senin yazgında
şimdi uzandım hırçın lodos’un koynuna..
ayak dibimde şiddeti hicrandan ibaret bir deprem büyürken
ben senin gözlerinin avlusunda ömrümü vuslata sıvamaktayım.
az sonra koşacaksın ya bana…
gözlerinin arasına özlem yanığı harflerimi eleyip
beni maviliğine kavuşturacaksın cancağızım
azat ettim hicranda kalan yaşamı
değmese de yüreğin
toprağıma
yine de gözyaşlarımla yıkanacak harflerim
kapındayım bak be yâr
beni maviliğinle buluştur.
beni de kabul et gözlerinin deryalarına
Başım denizine dik açıdan vursa da
ben sen kadar "aşk"’ım cancağızım
yine
’Küçüğüm’diye başlayacak sonsuzluk girdabım
lakin sana yetişmek isteyen ayaklarıma cevap ver cancağızım
Sakın dur deme bana.
bana geç kaldın
masallarını vurma yüzüme..
gözlerinin içine bakıp hicranın musallasına yatırma..
öldürme beni yâr
nefes ver
nabzımdan süzülmüş bir avuç kırmızılığımı al cancağızım
karanlık bırakma beni
Şems"imsin
kara yaşmağı atmışken başımdan
bir gül uzat yanağıma
bir nefes bırak ıssız kızıllığıma

----- Gideceksen eğer son kez beni dinle cancağızım-------

Gelmeyeceksen eğer,
Marmara’nın en dibine bırak beni.
unut avutulmamış yüreğimi
sana açılan her kapıdan kovulan bir yüz
def edilmeli yarına varmadan
gözlerim;
alışık değildir sensizliğin uçurumundaki alfabeye
kır içimde sana kurduğum ateşbâz sözcüklerimi
sana uzattığım dalları da bırak ayak altına.
gelmedin diye acımayacak kalbim.
yüreğe yoldaşlık etmedi yüreğim.
Sen git / ki kalbim kara şövalyelerin ömrü billah mahkumu olsun
içimdeki düşler teker teker darağacına asılıyor
iğfal edilecek kırmızılığım
gelmeyeceksen eğer, son bir cümle kur bari…

keşke sana kucak dolusu akşam kızıllığım olsa yürek coğrafyamda
gordion
21/03/2011