Hatırlar mısın geçen zamanı,
Sahil kenarında oturmuştuk seninle,
İçimde bir kış vardı, mevsimlerden yazdı,
Ellerimizde birer mısır koçanı,
Bakıp bakıp gülmüştük hani,
Bakışlarımızı gören falcı bacı,
Yanımıza kırıta kırıta gelmişti,
“Yakışıklı bakayım mı falcağızınıza”dediğinde,
Kara gözlerinde bir şimşek belirmişti,
İşte o anı değişmezdim hiçbir servete,
Deniz bile köpürmüştü kıskanarak,
Yalnızlığımız vururken sahile,
Haşin bir tebessümle kovmuştun kadını,
Neden sonra anladım beni ne çok sevdiğini,
Sıcaklığını sakladım ateşini avuçlarımda,
Meğer çok sevmişsin sen beni,
Aşkı denize üfleyen kadın Mehlika,

Senden sonra dikişi tutmadı hiçbir işim,
Çok zengin olamadım ama,
Kendi kararında yaşayan biri oldum,
Dürüstlüğümden ödün vermedim yine,
Doğruluğumdan şaşmadım asla,
Her yeni güne açtığımda gözlerimi,
Yanımda seni bulamayınca,
Ağız dolusu küfürler etmedim belki de,
Şeytana uymadım, kapı açmadım günaha,
Senden sonra da yazdım,
Şiirlerde anlattım kadın siluetlerini,
Acılarını öykülere kazıdım,
Sessizce yaşadım bu hayatı,
Sen hep saklı yanımdın,
Hep sordum kendime senden sonra,
Küfreden kadın olmadı ardımdan,
Sen mi yolladın yoksa bana beddua,
Nice şiirden sonra gördüm,
Şiirlere resmettiğim kadın sendin Mehlika,

Duydum yıllar sonra,
Karışmışsın çoluk çocuğa,
Yüzünde yılların ince çizgileri,
Ne de güzel yakışmış sana,
Kadın gibi kadındın zaten,
Ruh eşini bulmuşsun kıymetini bilen,
Ben de evlendim barklandım,
Bir oğlum oldu, bir de kızım,
Kızım ismini taşır hatta,
Doğduğu günü hatırladım.
Neden bu isim demişti eşim,
Öylesine aklıma geldi deyivermiştim.
Yalanlarıma bile sen karışmıştın.
Seninde bir kızın olmuş Allah bağışlasın.
Tebessüm ettim bakıp gökyüzüne,
Melekler taşısın tebessümümü yüzüne,
Biliyor musun neden sonra anladım,
Sevmek böyle bir şey işte,
Kavuşmasız ölümsüz, vuslatlarda bitik,
Ak düştükçe şakaklarıma,
Her telinde seni andım, her nefeste sen vardın,
Aşka boyun eğmeyen asi kadındın sen Mehlika,

Ah Mehlika ah,
Geçmişimin güneş yanıklı sevdası,
Elleri tütün kolası kokulu kadınım,
Sorma sensizliğin ortasında ne kadar yalnızım.
Kalabalıklaştım bende bir zamanlar,
Şimdi yalnızlar rıhtımında,
Gemileri yakmış bir adamım,
Bakma sen gözlerime düşen yaşa,
Seni her damlasında sakladığıma bakma,
Ben yıllarca sana ağladım.
Anladım beni ne çok sevdiğini anladım.
Seni söylüyorum şarkılarla,
Yıldızlara anlatıyorum güzelliğini,
Geceden saklıyorum yine seni,
Kendime bir yol çizemedim.
Paralıyken dostum çoktu hani,
Yokluğunun acısını fark edemedim.
Parasız da şair olunmuyor ki,
Gereksiz adamdan sayıyorlar insanı,
Acın gelip oturdu yüreğime,
Gitmek bilmeyen bir misafir gibi,
Ellerinin ateşi unutturmadı seni,
Avuçlarım yanıyor yaşlandıkça,
Heşeyi boş ver de şu aynalara ne demeli,
Gözlerime resmetmişim seni Mehlika,
Unutturmuyorlar seni.

BAKİ EVKARALI